Quan lo primtemps
Quan lo primtemps hè florir la vriuleta
E puntejar, au prat, lo verd gason,
Que vederetz auprès de la floreta,
A voltejar lo daurat papilhon.
Se'n va pausar sus l'arròsa fresqueta,
Tot gaihasent, que sembla un diu d'amor,
Ne coneish pas nada pena secreta,
Qu'ei mei urós que lo mei bèth senhor.
N'ei pas com jo, qui soi plen de tristessa
E qui èi lo còr claverat de dolor,
Plen de turments, que'm mori de feblessa,
Com hè l'ausèth embarrat en preson.
Si tu vedès aquera pastoreta,
Gai rossinhòu qui cantas au bosquet,
Dab lo ton cant, qu'apererés Anneta,
Entà l'aver près de tu tot solet.