Pòrta un pichèr Daunina enqüèra
D’aqueth vin blanc mesclat de roi.
Amic que’t vau contar l’istuèra
Deu soldatòt de l’on jo soi.
Praubòt l'an darrèr,/Atau m'escrivè :

Qu’aimi tant la brisa calina
De nosta valead’Aussau.
Mes qu’aimi sustot la paulina
Qui m’aten au bèth cèu de Pau.

« Que m’an enviat, Vèrja Maria !
B’ei dur per còps d'estar soldat !
Au mei pregon de la Siria
Tant pis per jo si soi tuat !
Sus lo sable ros,/Que canti tot doç :

Au parc Baumont en ua alea,
Deu son portèit que’m he cadò.
Jo praube enfant de la valea
Que soi solet dab mau de còr
Sus lo sable ros,/Que canti tot doç :

E lo portrèit de Maria-Loísa
Lo sovenir de l’an passat
Enter la pèth e la camisa
Sus lo men còr que l’èi plaçat.
Devina si pòts /Quant l'èi hèit de pòts. »

Mes qu’ei cadut pendent l’ataca
Lo soldatòt de l’on jo soi.
Suu còr qu’avè ua larga taca
E lo portrèit qu’èra tot roi.
Sus lo sable ros,/Que canti en plors :

Praubòt en pujant la colina
Qu’a recebut lo còp mortau !
Non veirà pas mei la paulina
Qui l’aten au bèth cèu de Pau.