La Sobirana
Despuish l’Aup. italiana
A truvèrs vilas, e monts, e lanas
E dinc a la mar grana
Que senhoreja ua Sobirana.
Entant de mila annadas,
Qu’audín son arríder de mainada,
Sas cantas encantadas,
Sons mots d’amor de hemna tant aimada.
Jo, que l’escotarèi
Com s’escota a parlar ua hada,
Jo que la servirèi,
Dinc a la mea darrèra alenada.
Un dia, un beròi dia,
Tots coneisheràn ma Sobirana ;
Ma mair, ma sòr, ma hilha,
Ma bèra amor qu’ei la lenga occitana.