La canta d’Avitenh
Si sabetz çò qui ei arribat a Avitenh,
En un gojat qui èra enqüèra tròp joen ?
La nueit de Pascoas, a l’entorn de miejanueit,
Per la frinèsta, se n’èra anat au lhèit.
Autanlèu com i estó arribat,
Lo mèste de la maison que l’i avè atrapat.
Dab ua agulhada, hèita de bon mesplèr,
Que l’en balhava, drin mei que ne’n volè !
A vos mossur, que'vs demandi perdon,
D'estar entrat dens la vòsta maison.
E que'vs prometi, e que me'n tienerèi,
De la mea vita, jamei n'i tornarèi.