Tath ser qu’ei eth depart
tà auta montanhada,
Las oelhas e eths pastors
son contents de pujar,
Que saben dinc ath som,
i a tarribla camada,
Mes qui pòt arrestar
l’ahida deu bestiar ?

De matin que seram
aciu en som d’Aubisa,
Que tornaràm trobar
la maison d’Augustà,
Qu’ei plan bona maison,
brembatz-ve, que’u ve disi,
Tostemps plan recebuts,
qu’èm contents de tornar.

En som d’aqueth hamèu,
non i a que brave monde,
Sèi pas si coneishetz
la charmanta Marie ?
Aquiu tà estar plan vists,
cau pas aver vergonha,
Jamès non partiratz
shens un veire de vin.

E drin mei en davant,
la capana de Pierre,
Juste abans de traucar
eth pont deth Barralèt,
I a oelhas en corrau,
qu’i deu estar enqüèra,
Hèm-nse drin endavant,
i aurà cafè de hèit.

Si voletz tot saber,
uei qu’ei sauta Banassa,
Montanha de Bedós,
bèth drin beròi endret,
Esconuda ath bèth som
de la valea d’Aspa,
Dus gigants que la guardan,
l’Audà e eth Soperet.

Dus grans gigants de pèira,
tots abilhats de roi,
Qui de tostemps s’espian
com un par d’amorós