Amics la nueit que s’acaba,
D’un lèd saunei que’ns desvelham.
Bastir tà nos que tardava,
Que seram çò qui bastiram !

N’èram pas mei a noste,
Que ns’avèn panat lo dret.
Atau podèvam pas mei víver,
Ne volem pas deishar l’endret.

Qu’èm valents a l’obratge
Tà’ns har tornar los exiliats,
Que’ns calerà un gran coratge :
Mei hòrts seram tots amassats.

Suu sòu de la nosta Istòria
Pausem las pèiras de l’avenir.
Tad autes deishem la glòria,
Libertat : qu’ei la nosta fin.

E las pòrtas alandadas
Suu monde e las causas d’aulhors,
Jamei non seràn barradas :
Entà tots que i averà flors.

Pertot qu’ei la tonerrèra.
Qu’ei bona la calor d’aquiu ;
Que semiam sus la nosta tèrra.
Mainats que cantan e tot que viu.

Amics la nueit que s’acaba,
D’un lèd saunei que’ns desvelham.
Bastir tà nos que tardava,
Que seram çò qui bastiram !