Pastorejant
Pastorejant lo long d'acera aigueta,
Jo èi rencontrat ua graciosa beutat,
Qui s'esbatè, cantant ua cançoneta,
Ò, quins vèrs doç, quins èrs melodiós !
Jo que'u digoi : " Pastoreta gaujosa,
Lo còr, l'esprit, ton cant m'a tot rabit,
Vòs que dab tu, sus la verda pelosa,
Dab mon claron, hasquiam drin d'allesion.
Era e'm respon : " Pastor, ça-v'i de tira,
Empressem-nos, junhem nostas cançons,
Dab ton claron, vien acordar la lira,
Dens un concèrt, au bèth hons deu desèrt.
Los doç accents de la nosta armonia,
Qu'estén cantats e mème repetats,
Qu'avem jurat lo còr plen d'alegria,
En 'ceth bosquet, de i tornar sovendet.