Morlana
Per Sent Laurenç a Morlana,
Que i avè lua sus los teits
E la hèsta a las platanas,
Qu’arribavi de la nueit.
Morlana cantava,/Jo qu’èri amorós.
Quimèra, enqüèra,/Lo ser qu’èra tan
doç
Qu’i trobèi ua gojateta,
Asseduda au canton.
Qu’èra drin tròp tristoneta,
Que sortii l’acordeon.
Que joguèi ua musiqueta,
Qui m’avèn cantat los vielhs,
Que vedoi ua esteleta,
Qui se la cadó deus uelhs.
Non sèi pas tot de la vita,
Mes que sèi que lo Bon Diu,
Qu’a inventat la musica,
Tad aquera estela, aquiu.
Adiu donc, Adiu Morlana,
Qu’as la lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Que me’n torni tà la nueit.