Montanhas sus montanhas
Montanhas sus montanhas,
Montanhas de Seson
Que i avè ua bergèra
Qui brilhava com lo só.
Be n'ei estada embraçada,
Per un pastor biarnés,
E mème cortisada
Per aulhèrs de Cautarés.
Jo la preni jo l'embraci,
Sus l'erbeta la pausèi ;
Be'n hasoi mila promessas
De non la quitar jamei.
La bergèra tota estonada,
D'enténer aqueth pastor,
Be digó tota rusada :
« Be'vs voleretz trufar de jo ? »
Jo traversi las montanhas,
Tà seguir mon aimador,
E que dèishi los de casa,
En grana desolacion.
Be'n diseràn que m'an panada,
Aquerò n'ei qu'un abús !
Adishatz, tots los de casa,
Que no'm vederatz jamei plus !