A l’arrastora deu hroment
A l’arrastora deu hroment, (bis)
Que i avè ua pastoreta
Qui cantava d’un èr fòrt lègre.
Un joen mossur viengó a passar : (bis)
A cada pas qui s’aprochava :
“Filheta, n’ètz vos maridada ?
– Maridada, jo no’n soi pas, (bis)
Mes ma paraula m’èi balhada,
Ad aqueth boèr qui au camp laurava.
– Filheta, vòs quitar aqueth boèr ; (bis)
Quita l’estat de paisaneta,
Rentra meilèu en gentilhessa.
Gentilhessa, jo no’n voi pas ; (bis)
Qu’aimi meilèu son agulhada,
Que de vos mossur vòsta espada daurada.